Unutmak Ne Güzel Kokuyor!

Kim Google’a yetişecek, alt edecek derken, Facebook çok ciddi bir devrim oldu bu alemde.

Yüce bilge Google’da bilmediklerimizi arayıp buluyoruz ve anında boşaltıyoruz beynimizi bu -gereksiz- bilgiden. Çünkü düşünmeye hiç gerek yok, zaman da yok ve nasıl olsa o bilgi orada bir yerde duruyor, arar buluruz yine. Ne gerek var kafatasımızdaki şu pembe kütleyi yormaya değil mi?

Ara sıra saçma bir düşünce geçerdi zihnimden : “Acaba hatıralarımın içinde de arama yapan bir teknoloji geliştirebilir mi?” diye.

Ve hemen cevaplardım : “Haha! Bak buna imkân yok işte! Google ne kadar gelişirse gelişsin, beynimin içine nasıl girecek ki?”

Ve Facebook davetiyesi geldi bir gün e-postama. Önce önemsemedim ve rastgele bir soyadla kaydoldum. (Arkadaşlarım bilir, soyadımı düzeltmek için defalarca hesabıma girip, değişiklik talebi vermiştim, olmamıştı ve sonunda Facebook’un müşteri hizmetlerine özel bir mesaj atınca hallolmuştu.) Önce oradan buradan gelen eklentilerle eğlendim. Sonra baktım sayfa şişiyor, vampirler, kurt adamlar gibi çoğu uygulamayı sildim. Sonra sonra geçmişimden hatırladığım hatta hatırlamakta zorlandığım isimler ve yüzler belirdi ekranımda tek tek… Korktum.. Evet korktum!!

Çünkü istesem de, benim hiç bir zaman ulaşamayacağım kişiler ve hatıralar yığılıyordu önüme tek tek.

Evet! Eskiden “olur mu canım öyle şey, hiç hatıralar aranıp bulunur mu?” diyorken, artık Facebook denen bu ciddi devrim nedeniyle o kadar da bilmişlik taslamamak gerektiğini görüyorum.

Facebook, teknik terimlerle, bence web 2.0 ı tam hakkıyla kullanan ve hatta web 3.0 ın kapısını zorlayan bir oluşum oldu. Ve yine bence, google’ ın yarattığı sarsıntıdan daha güçlü bir etki bırakacaktır.

Ancak!

Google sayesinde, çoğu zaman atıl vaziyette bekleyen o pembe kütlemizden sonra, acaba Facebook neler katacak-kaçıracak bizlerden?

Ve sahip olunduğumuz bunca -zamansızlık-lara ek olarak, önümüze bir bir düşen o güzel yüzlere nasıl paylaştıracağız gülümseyişimizi?

Abartıyor muyum? Biraz da olumlu yönlerini mi görmeliyim?

Bilmem, benimki bir tedirginlik, bir önlem alma çabası sadece.

İlkokuldan hatırlıyorum da, silgiler ne güzel kokuyordu… Güzel kokan mürekkep var mı ki?